به گزارش خبرگزاری ایپنا تکواندوی ایران بیست‌وسومین دوره رقابت‌های قهرمانی آسیا را پشت سر گذاشت و نتوانست از عنوان قهرمانی خود در دو دوره قبلی این مسابقات دفاع کند. کسب یک مدال طلا، یک نقره و سه برنز، دستاورد تکواندوکاران کشورمان در شیاپ‌چانگ هوشیمینه بود که آنها را با پنج امتیاز اختلاف نسبت به کره‌جنوبی، قدرت بلامنازع این رشته در دنیا، به نایب‌قهرمانی رساند. تیم ملی تکواندوی ایران از بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو، سیر نزولی را در پیش گرفت و  از آن زمان تاکنون در هر میدانی که شرکت کرده، نتایج ضعیفی را از خود به جا گذاشته است.
روند ادامه‌دار این ناکامی‌ها در حالی منجر به تغییر کادر فنی شد که انتظار می‌رفت با این تغییرات، تیم بتواند بعد از مدت‌ها حداقل از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند. تیمی که سهمش از ۱۸ دوره حضور در رقابت‌های تکواندوی قهرمانی آسیا، چهار قهرمانی، هفت نایب‌قهرمانی و یک‌سومی بوده است. کسب تنها یک مدال طلا با توجه به سوابق درخشان ایران در ادوار گذشته مسابقات تکواندوی آسیا، نمی‌تواند نتیجه قابل قبولی برای این تیم باشد. فریبرز عسگری تیمی را روانه رقابت‌های ۲۰۱۸ آسیا کرد که به جز امیرمحمد بخشی، مابقی، بهترین و باتجربه‌ترین نفرات کشور بودند. آرمین هادی‌پور، فرزان عاشورزاده، مهدی خدابخشی، سعید رجبی و سجاد مردانی از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ در تمامی مسابقات آسیایی و جهانی حضور داشتند. پوریا عرفانیان نیز سابقه حضور در این دو رویداد را داشته و تنها امیرمحمد بخشی جزء نفرات جوانی است که به ترکیب این تیم اضافه شده است.
نکته درخورتوجه نایب‌قهرمانی ایران اینجاست که تنها طلای تیم را محمد بخشی، این استعداد نوظهور به دست آورد که تاکنون تجربه‌ای از شرکت در رقابت‌های آسیایی بزرگسالان نداشته است.
در واقع مدال‌آوری امیرمحمد بخشی بیانگر این است که باید راه را بیشتر برای ورود جوانان به تیم ملی باز کنیم و بیش از این نمی‌توان به وجود درخشش ملی‌پوشان فعلی امیدوار بود. بدون تردید این نایب‌قهرمانی نمی‌تواند از بعد فنی نتیجه قابل دفاعی برای کادر فنی فعلی باشد. تکواندوی ایران یا همچنان دارد دوره افول خود را سپری می‌کند یا تمرینات به روال قبل، بدون هیچ تغییری پیگیری می‌شود. کادر فنی باید بپذیرد که دست تکواندوکاران ما دیگر برای رقبا رو شده و باید چاره‌ای اساسی اندیشید.
برگزاری رقابت‌هایی تحت عنوان جام ریاست فدراسیون جهانی و دادن امتیاز به مدال‌آوران آن برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا باعث شد در این دوره قدرت‌های برتر آسیا علاوه بر نفرات اصلی خود، نفرات دوم خود را نیز در اختیار داشته باشند.  از سوی دیگر کره‌جنوبی و ازبکستان همه سرمایه‌های خود را به همراه داشتند. چشم‌بادامی‌های کره غیر از «دای هون لی» ترکیب اصلی تیم ملی خود را روانه ویتنام کرده بودند. ازبک‌ها نیز از «جسور» گرفته تا برادران «رافائلوویج» و «شوکین» را در ترکیب داشتند تا شاهد رقابت‌هایی سطح بالا باشیم.
در هشت فینال بخش مردان، چهار نماینده ایران حضور داشتند و اگر عسگری در انتخاب شش نفر اصلی خود دقت بیشتری داشت و به جای دو وزن اول و هفتم، اوزان سوم و پنجم را در ترکیب قرار می‌داد، تیم ملی ایران اکنون قهرمان آسیا بود. انتقاد به تیم ملی به‌خصوص در بخش فنی و صدالبته مبارزه با رقبای کره‌ای وارد است، چراکه تکواندوکاران ما مقابل کره‌ای‌ها بازنده میدان مسابقه را ترک می‌کردند. در این رقابت‌ها پنج بار شاهد مبارزه تکواندوکاران ایران و کره‌جنوبی بودیم که نتیجه ۳ بر ۲ به سود چشم‌بادامی‌ها بود. اگر عاشورزاده که روزگاری لقب سونامی تکواندوی جهان را به خود داده بود، در ثانیه‌های پایانی غفلت نمی‌کرد، با نتیجه مساوی ۳ بر ۳ ایران را به قهرمانی می‌رساند!
فریبرز عسگری، سرمربی تیم ملی در این باره می‌گوید: «اصلی‌ترین مشکل تکواندوکاران ما مقابل کره‌ای‌ها مسئله روحی- روانی است. در این مدت زمان کوتاه ملی‌پوشان به سطح خوبی در مسائل فنی رسیده‌‌اند ولی باید اشتباهات این مسابقات را تکرار نکنیم و برای جلوگیری از این کار مطمئنا انتقادات کارشناسان فن را می‌شنویم و در راستای بهبود شرایط تیم از آنها استفاده می‌کنیم. اما باید همه عزیزان بدانند شاید که من از نظر عملکرد فنی تکواندوکاران راضی باشم ولی از نظر قهرمانی رضایت ندارم و بزرگ‌ترین منتقد فریبرز عسگری خود فریبرز عسگری است. مشکلات روحی، عدم خودباوری و اشتباهات بچگانه باعث شد نتیجه‌ای که مدنظر تیم بود، کسب نشود». تیم ملی تکواندوی ایران در شرایطی مدت‌هاست از دوران اوج خود فاصله گرفته که بعد از عملکرد ضعیفش در هوشیمینه باید در رویداد بزرگ‌تر بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا که به مراتب رقابت در آن دشوارتر است، به میدان برود. اگر شرایط با همین روند ادامه پیدا کند، باید گفت گرفتن حتی یک مدال طلا هم برای این تیم سخت خواهد شد. روند ادامه‌دار ناکامی‌های تکواندوکاران در میادین جهانی و آسیایی، زنگ خطر را برای کل ورزش ایران به صدا درآورده است. مسئولان ورزش کشور در شرایطی امیدوارند که بتوانند عنوان پنجمی دوره قبل بازی‌های آسیایی را تکرار کنند که با این شرایط بعید است بتوان به این پیش‌بینی‌های روی کاغذ دل خوش کرد. چراکه تکواندو اکنون در وضعیتی به سر می‌برد که کارشناسان این رشته گرفتن حتی یک مدال طلا را هم تقریبا غیرممکن می‌دانند. این در حالی است که تیم ملی تکواندو مردان در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴، چهار مدال طلای ارزشمند برای کاروان ایران به دست آورده بود.