قهرمان وزنه برداری ایران بعد از کسب مدال طلای جام فجر گفت: من انفرادی تمرین می‌کنم و هیچکس از من سؤال نمی‌کند که نیازی به چیزی دارم یا نه!

به گزارش خبرگزاری ورزش ایران(ایپنا)، کیانوش رستمی در غیاب اصلی ترین رقیب خود یعنی سهراب مرادی قهرمان دسته ۹۶ کیلوگرم جام بین المللی فجر شد تا یک گام دیگر خود را به المپیک نزدیک تر کند. با توجه به مصدومیت شدید سهراب و احتمال عمل جراحی او حالا نگاههای بیشتری به سمت کیانوش است و فدراسیون هم بیش از قبل به درخشش او دل بسته است. بعد از کسب مدال طلای جام فجر کیانوش رستمی دقایقی در جمع خبرنگاران حاضر شد و به صحبت پرداخت.

۹۶کیلوگرم ایده‌آل بدنم نبود

من در هر مسابقه گزینشی المپیک سعی می‌کنم به نحو احسن کار را جلو ببرم و مدت زمان زیادی باقیمانده است البته دسته ۹۶ کیلوگرم ایده‌آل بدنم نبود اما مجبور بودم که وزنم را عوض کنیم. مسیر سختی را پیش رو دارم و تمام تلاشم را خواهم کرد تا المپیک در شرایط بسیار خوبی قرار بگیرد.

مصدومیت سهراب برایم جذابیتی ندارد

مرادی قهرمان بزرگی است؛ برادر من است و دوستش دارم. بعد از رفاقت باید برای حضور در المپیک رقابت کنیم. به خاطر مصدومیت سهراب نگران شدم، چون جذابیتی برای من ندارد. همیشه در زندگی عاشق رقابت بودم، دوست دارم در سختی‌ها من را ببینند و ببینند که می‌توانم بهترین باشم. تلاش می‌کنم با بهترین شرایط برای المپیک آماده شوم. برای مرادی هم آرزوی سلامتی دارم و امیدوارم بتوانیم با هم در المپیک شرکت و برای ایران افتخارآفرینی کنیم. در یک سال و پنج ماه باقی مانده تا المپیک ممکن است هر اتفاقی رخ دهد هم خوب هم بد، در این مسیر باید تمام موارد را در نظر گرفت و از خدا بخواهیم هر چه خیر است اتفاق بیفتد.

می خواستم خودم را با رکورد جهان محک بزنم

من در مسابقات تایلند برای این که بدنم را محک بزنم و ببینم مثل گذشته می‌توانم با جرأت بالا در مسابقات حضور داشته باشم به رکورد جهان حمله کردم و دیدم که خدا را شکر مثل گذشته هستم و من باید مسیر تمرینی ام را به نحو احسن جلو ببرم.

خیلی‌ها پشت پرده را نمی‌دانند

باید یک چیز را نیز بگویم که من خیلی تنها هستم. بهتر است دست یکدیگر را بگیریم. من در المپیک ریو بدون مربی مدال گرفتم و همه مردم خیلی خوشحال شدند، اما فکر می‌کنم که در حال‌ حاضر همه چیز فراموش شده است و نباید فراموشکار باشیم. ما تا زمانی که پشت هم نباشیم هر اتفاقی برایمان رخ دهد حقمان است. آدم باید مسیر زندگی‌اش را ببیند و من نیز مسیر زندگی ام را دیدم و این راه را انتخاب کردم. خیلی از شماها پشت پرده را نمی‌دانید.

مثل انسانهای ۵۰۰ سال پیش زندگی می‌کنم

اتفاقات زیادی می‌افتد که دوست ندارم بیشتر توضیح دهم. هیچکس دیگری را نخواهید دید که بدون مربی قهرمانی المپیک شود. از مرادی درخواست دارم تا المپیک ۲۰۲۰ از من حمایت کند. دوست ندارم وقتی از مسابقات برمی‌گردم به من بی‌توجهی شود. زمانی که از تایلند برگشتم، تا امروز هیچکسی از فدراسیون با من تماس نگرفته است. من انفرادی تمرین می‌کنم و هیچکس از من سؤال نمی‌کند که نیازی به چیزی دارم یا نه، فقط و فقط تنها تمرین می‌کنم. به یکی از دوستانم گفتم مانند انسان‌های ۵۰۰ سال پیش زندگی می‌کنم، فشار روحی زیادی روی من است. وقتی بین مردم می‌روم، استرس می‌گیرم. فدراسیون به من گفت یک مربی باید کنارت باشد که من درخواست مربی خارجی داشتم که مخالفت شد. تنها کسی که محرم رازم بود و می‌توانستم به او اعتماد کنم برادرم است.

مگر من گدا هستم؟

هیچ پولی از کسی نگرفته‌ام. نمی‌دانم چه کسی باید از من حمایت کند. فدراسیون به کمیته و کمیته به فدراسیون پاس می‌دهد. برای من زشت است، مگر من گدا هستم؟ قهرمان این المپیک هستم. باعث تأسف است که نمی‌دانند باید از قهرمانشان حمایت کنند. افرادی که یک مدال المپیک دارند صد برابر من جلوتر هستند اما من چون واقعیات را می‌گویم شرایطم اینطور است.